In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Sullae consulatum?: Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Bork: Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Eam stabilem appellas.: Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Avaritiamne minuis?: Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Mihi enim satis est, ipsis non satis.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum
facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est
litibus-;

Quod cum dixissent, ille contra.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Si longus, levis. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.